Je moet al van een bepaalde leeftijd zijn, om je onmiddellijk te realiseren dat het hier om een heruitgave gaat. Ondergetekende is oud genoeg om de originele platen van dit collectief in huis te hebben, wat nochtans niet belet dat ten huize H. een vreugdesprongetje gemaakt werd bij het bericht dat deze plaat in uitgebreide vorm heruitgegeven zou worden. Dat komt zo: midden de jaren’80 werd je in de betere Brusselse platenzaken werkelijk gebombardeerd met de muziek van deze band, die eigenlijk eerder toevallig tot stand was gekomen, bij een niet eens geweldig vooraf geplande ontmoeting tussen de Franse muzikant en producer Hector Zazou en de Congolese zanger en componist Bony Bikaye. Het was nog de tijd van de vinylplaat en ook van de Maxi-singles en het was niet ongebruikelijk dat je van die maxi’s tegenkwam, waarop drie of vier remixers aan de slag gingen met een en hetzelfde nummer. Het laat zich raden: dit was muziek voor de clubs, dis was dansmuziek en destijds speelde Brussel daar echt wel een toonaangevende rol in, wereldwijd bekeken.

Hoe dan ook, Zazoou en Bikaye maakten in 1983 de plaat ‘Noir & Blanc”, een onweerstaanbare verzameling nummers, waardoor velen van ons kennis maakten met wat we vandaag Afrobeat of Afrofunk noemen en die, als je erop terugkijkt, best wel eens als startpunt van de worldmusic in België kan betekend hebben. Zazou en Bikaye bleven als duo werken na die eerste plaat en één van de resultaten van die aangehouden samenwerking was in 1985 dus deze “Mr. Manager”: Zazou schreef de nummers en Bikaye vestigde zich als zanger op deze mini-LP van vijf nummers, die twee werkelijk grote hits opleverde.

“Nostalgie” en “Angel” waren niet weg te branden van Radio, TV en clubs en het duo werd beetje bij beetje wereldbekend, met tournees en lokale heruitgaven van de mini-LP tot gevolg. In 1986 volgden nog een tweetal opnamesessies, maar het merendeel van het materieel van toen bleef op de plank liggen, ook al omdat intussen de wereldmuziek echt weleen eigen bestaan was gaal leiden en het duo koppig zijn eigen zin bleef doen en werkte aan nieuw materiaal, dat uiteindelijk de LP/CD Guilty uit 1988 zou worden.

En dus is er vandaag deze reissue, in fraai uitgebreide versie, die deze “vergeten opnames” samenbrengt met dat mini-LP ‘tje van toen. Als je nagaat wie allemaal bij die opnames betrokken waren, verbaast het je vandaag, 35 jaar later- nauwelijks dat deze muziek, al was ze haar tijd jaren vooruit, toch in het underground-circuit gensters sloeg. Het waren de tijden, toen in Brussel Blaine L. Reininger en zijn Tuxedomoon de sfeer bepaalden en Les Disques du Crépuscule ons keer op keer verrasten door ons kennis te laten maken met muzikanten als Vincent Kenis en Luc vn Lieshout, die beiden geleend werden van Tuxedomoon voor de al vermelde opnamesessies. Ook Mark Hollander was er, zij het niet op alle nummers en het was ook toen dat velen onder ons voor het eerst hoorden van de jonge percussionist Chris Joris.

Met inclusie van de toenmalige single “Viva la Musica” en “Le Menteur (Mokosi)” -dat laatste werd later wel de basis voor de afro-acid hit “Na Kenda”, maar werd in zijn originele vorm nooit uitgegeven- en het door de Noor Per Martinsen onderhanden genomen “Get Back (Longwa)” en vooral de drie tracks die nooit eerder het daglicht zagen (‘Nakangi”, Yondo” en “Sopa (Don’t Stand Back”), vult deze reissue de kleinste gaatjes en toont ze nogmaals aan hoe vooruitstrevend Zazou Bikaye destijds waren. Ooit bestond Mr Manager uit vijf nummers, dankzij deze heruitgave zijn er dat veertien geworden en die boeien de volle 76 minuten die de plaat duurt. Als ik dat allemaal beluister, word ik niet alleen op slag 35 jaar jonger, ik verbaas er mij elke keer weer over, wat voor belangrijke rol deze band gespeeld heeft in de evolutie van het muzieklandschap in deze tochtgat aan de Noordzee. Schitterend spul is dit!

(Dani Heyvaert)